ประสบการณ์ที่เหลือเชื่อที่ไม่อยากจดจำ

เนื้อเรื่อง

ประสบการณ์ที่เหลือเชื่อที่ไม่อยากจดจำ

ตั้งแต่เกิดมาบนโลกใบนี้มีคัยเคยคิดบ้างว่าจามีประสบการณ์ที่น่าเหลือเชื่อสักกี่ครั้งที่จาเกิดขึ้นมาได้หลายๆๆครั้งที่เรามักจาพบเจอนั้นอาจจาเปงประสบการณ์ที่ดีๆๆแต่สำหรับฉันแร้วประสบการณ์ ดีๆมักจาไม่เกิดขึ้นมาเสมอเช่นบางคลอาจจาได้รับรางวัลที่ทีค่ามากมายต่างๆๆกันไปไม่ว่าจาเป็นรางวัลที่ได้มาด้วยความสมารถ การขยันหมั่นเพียร  การมุ่งมั้นที่จาทำอะไรสักอย่างจบประสบความสำเร็จแต่สำหรับฉันนั้นมานไม่ใช่ไม่ว่าจะคิดทำอารายสักอย่างให้จดจำกลายเป็นฉันน้ำต้องมาเสียน้ำตาบ้างแระ  อับอายบ้างแระ  โดนด่าว่าประจานบ้างแระ ฉันเคยคิดที่จะยากตายไปหลายๆๆครั้งต่อวันที่เกิดเหตุการณ์ขึ้น อยากมีคนคอยปลอบใจบ้างแหละ แต่ก้อไม่มีคัยสักคนที่คอยยืนปลอบใจมีแต่คนที่นิจทาบ้าง ว่าอย่างประชดประชัน หัวเราะถากถางบ้าง แต่มีอื่นเคยรู้บางไหมว่าเวลาที่ฉันนั้นอับอายมาแต่ละทีนั้นฉันแอบร้องไห้ในใจว่าทามไหมไม่มีคนที่เขามาสงสารเห็นใจกานบ้างเรยหรอไง แทนที่จะมีคนคอยปลอบกลายเป็นมาทามให้เสียใจมากขึ้นกว่าเดิม

พอเล่าให้คัยฟังว่าวันนี้เราไปเจออารายมาเขาเหล่านั้นกลายมาสมน้ำหน้าพูดจาทำให้เสียใจไปอีกมากมายกว่าเก่า

แม้ฉันจะมีภายนอกที่ไม่ค่อยสนใจอารายของคัยสักเท่าไหร่แต่มีแอบเสียใจยุนิดๆๆที่เขาเหล่านั้นจะมาเห็นใจกลายมาตอกย้ำความเสีย ความอับอาย ความน้อยใจที่มีอยู่ในตัวของคนเราที่มีความระลึกถึงอยู่เสมอ  แม้จะไม่แสดงออกมาก้อตามแต่ภายในใจเขาเหล่านั้นรวมทั้งฉันก็มีความรู้สึกนึกคิดอยู่เสมอกับเหตุการณ์เหล่านั้นที่ได้ทำพลาดไป   ฉันเคยคิดน้อยใจในตัวเองยุเหมือนกานว่าทำไหมฉันนั้นต้องมาเจอเหตุการณ์อย่างนี้ด้วยและคิดทบทวนไปมาหลายๆๆครั้งแล้วไปแล้วมาอีกหลายครั้งก็ไม่เจอคำตอบว่าทำไหมชีวิตของฉันต้องมาเจออะไรอย่างนี้ด้วย ไม่ว่าจะเป็นการที่น่าแตกบนเวทีการแข่งขันระดับประเทศบ้างหละ  การไปทัวร์กับเพิ่ลก็กลายเป็นตัวตลกของงานและสถานที่นั้นๆๆไปได้ ทั้งๆๆที่จริงฉันก็พยายามตั้งใจทำอย่างสุดความสามารถแล้วก็ตาม แม้จะพยายามอธิบายเหตุผลนั้นไปแร้วให้คัยหลายๆๆคนที่เขานั้นว่าเรานิจทาเราฟังก้อตามกลายเปงเหมือนเรานั้นยิ่งทำให้เขาตลกเรามากขึ้นเรื่อยๆๆ

แต่ยังมีสิ่งที่สวรรค์มั้งคงสงสารฉันหรอยังไงฉันก้อไม่รู้ยังมีพ่อแม่ที่คอยให้กำลังใจเราเสมอมาไม่ว่าทุกจะเห็นของเรากลายเป็นตลกที่ไม่ตลกสำหรับ  ท่านก้อยังให้กำลังใจฉันเสมอมา แม้ฉันจะดื้อจะซนยังไงถึงยังไงก้ยังมีแม่ที่คอยให้กำลังใจและคอยปลอบโยนเรา แม้บางครั้งท่านจะดุด่าฉันไปบ้าง  ไม่มีเวลาให้ฉันบ้างแต่ก้อคอยดูแลไม่เคยห่างฉันเรย

แม้ว่าฉันมาออกเดินทางมาเรียนที่กรุงเทพเพียงคนเดียวมาอยู่คนเดียวในเมืองใหญ่ตามลำพังก้อตามแต่แม่ของฉันก้อยังคงโทมาหาฉันทุกวันไม่ว่าจามีเวลาเล็กน้อยเพียงใดก้อตามแต่ก้อต้องโทมา  แม้ว่าเพื่อนๆๆของฉันบ้างคนอาจพูดว่าพ่อแม่ของมึงโทมาเช็คไหมว่ามาแอบหนีเที่ยวหรอเปล่าวะ เขาไม่ไว้ใจมึงจึงต้องคอยโทมาเช็คตลอด    แต่ฉันไม่เคยคิดเรยว่าแม่ของฉันไม่ไว้ใจฉันแต่กลับคิดกลับด้านกันด้วยซ้ำคือเขาห่วงเราคิดถึงเราเขารักเรามากไม่เหมือนคนอื่นที่เข้ามาในชีวิตหลายๆๆคนเขากลับมีแต่ความจริงใจ รับฟังเราเสมอแม้คนอื่นเขาจะสมน้ำหน้าเราก้อตาม  ฉันเคยคิดว่าพ่อแม่ไม่รักฉันเรย ไม่มีคัยต้องการฉันแม้ขนาดญาติของเองก้อตามยังไม่อยากจะมาคุยกับฉันเรย เขามองเหมือนฉันไม่ตัวน่ารังเกียจเป็นเหมือนสัตว์ประหลาดที่เขาต้องถอยห่าง แต่เมื่อโตขึ้นฉันนั้นก้อรู้สึกถึงความรักที่พ่อแม่มีให้ฉันเสมอมาจึงทำให้ฉันกล้าที่จะยอมรับกับความเจ็บปวดจากเหตุการณ์คัยๆๆมองแล้วสมน้ำหน้าหัวเราะเยาะด้วยความสะใจเพราะกำลังใจจากพ่อและแม่ของฉันเองและอยากจะถามคัยหลายๆๆคนว่าถ้าคุณมาเป็นฉันในตอนนั้นบ้างแล้วคุณจะรู้สึกอย่างไหรที่ต้องมีคนหลายๆคนที่คุณรู้จักบ้างไม่รู้จักบ้างหัวเราะคุณในขณะที่คุณรู้สึกอับอายผิดหวังบ้าง  อยากให้คุณลองเอาใจเขามาใส่ใจเราบ้างแร้วคุณรู้สึกว่าเขาน่าสงสารขณะไหนกาน

คนบางคนอาจจาไม่เข้าใจในความรู้ที่น่าอับอายที่ฉันและคนอีกหลายคนได้พบเจอกานในรูปแบที่คล้ายๆกันที่เขาและฉันได้ประสบพบเจอกานมาว่ามันความรู้สึกที่ยากจะลืมและจำฝังอยู่ในใจไปตลอดชีวิต  แทนที่ฉันจะรู้สึกถึงสิ่งที่ทำให้ฉันเป็นที่มีปมที่คัยก้อไม่สามารถแก้ไขไปได้หากยังพบเจอคนที่หัวเราะฉันในวันนั้น  ส่วนฉันก็เข้าใจนะว่ามันเปงเรื่องธรรมดาของคนที่ไม่มาเปงฉันและอีกหลายคนในตอนนั้นว่ามันรู้สึกเจ็บปวดแค่ไหนและเป็นปมที่ฝังในใจตลอดไป

ฉันอยากให้คนที่หัวเราะฉันและคนที่ประสบเหตุการณ์เดียวกันหรือคล้ายๆกันลองกลับมาให้กำลังใจและปลอบโยนเขาเหล่านั้นบ้างแทนที่จะหัวเราะมันจะดีกว่าไหมถ้าไม่พูดถึงมันอีกเพราะแค่นี้มันก้อเปงปมด้อยเขาและฉันไปตลอดชีวิตอยู่แล้ว แม้ว่าความจริงที่เกิดหลายอย่างเราอาจจะต้องปิดบังไว้และความจิงที่พูดไปก็เหมือนการแก้ตัวที่ไม่มีคัยรับฟังและเห็นเปงเรื่องโกหกที่น่าขำขันสำหรับคัยหลายๆคน